Chinees food for thought

Mijn WNF-buddy Gernant had me al verteld vlak voor mijn wnf-friendraising trip: het eten in China is super. En dit klopt! Mr Zhou vertelt me over de 8 verschillende keukens, totaal verschillende stijlen. Zoals de Jing-keuken en de Mongoolse keuken. De verfijnde Pekingkeuken is de voormalige keizerlijke keuken.
Mr Zhou is zelf gediplomeerd kok, geslaagd businessman en overtuigd Boeddhist. Hij wil super graag bijdragen aan het verbeteren van de natuur in China. Beijing hoort inderdaad tot de meest vervuilde steden op aarde, al merk je daar in het dagelijks leven niet eens zoveel van.

Mr Zhou vertelt dat in China 4 zaken belangrijk zijn voor eten: vorm, kleur, smaak en geur. In elk gerecht zie je dit terug, een bordje fruit in een simpel koffiezaakje is prachtig als je het in Beijing eet. Bij het ontbijt zijn de gestoomde broodjes mijn favoriet, gevuld met lotuszaadjes. Of foga jujubes, soort griesmeelpudding. En natuurlijk dumplings, super verleidelijk met smeltende binnenkant.

De meeste Chinezen hier eten drie keer per dag warm. Heerlijk zijn de super dunne pannenkoekjes, die je soms geserveerd krijgt opgerold als sigaretten. Je neemt de pannenkoek in de hand, en vult ‘m met vlees, groente, saus, visje, wat je wilt. Ook heel mooi zijn de sojaboonenvelopjes, waar je in feite het zelfde mee doet. Brood eten ze nooit, rijstgerechten komen op tafel na alle lichte bouillonachtige soepen, groenten, vleesgerechten, vissen, allerlei soorten paddenstoelen, zeewieren, zeegrassen. De rijstgerechten zijn voor als je nog honger hebt aan het eind van de maaltijd, dus in feite bijna nooit.

Regelmatig eten we *hot pot*, een pan kokende bouillon op tafel op een gasfles (groot gat in de tafel), waarin je shitake, chinese kool vis, vlees gooit. Soort fondue-idee.

De vis komt sissend op tafel, en als de kop naar jou wijst, krijg je veel geluk. Anders is het als er een hele kip op tafel komt. Als de kip zijn kop naar jou wijst, wordt je ontslagen!

WWF-US-collega Terry vertelt over de ervaringen in de US om e-mailadressen te converteren naar betalende leden. Hij start met een Chinees gezegde: “je kunt een paard naar het water leiden, maar je kunt hem niet dwingen te drinken. Terry verbindt het aan zijn ervaring in Beijing: je kunt een US-toerist naar de voedselstalletjes brengen, maar je kunt hem niet dwingen slang te eten”. Oftewel: mensen moeten behoefte hebben aan wat jij (het WNF bv) te bieden hebt, anders zul je ze nooit donateur of friend maken.

Gelukkig kan de consument veel doen. Voor WWF in Hong Kong, China en Japan ligt er een grote uitdaging om consumenten op te roepen om verstandig vis te eten. In Nederland hebben we daar al veel ervaring mee opgedaan (zie de VISwijzer: http://www.wnf.nl/nl/wat_wnf_doet/thema_s/oceanen_en_kusten/wat_kan_ik_doen_/viswijzer2/) en dat heeft een enorme verduurzaming van de visserij en retailsector tot gevolg gehad.

WNF-collega Qiu Jun vertelt dat Chinezen goed letten op wat ze eten. Daarom komt de vis ook in z’n geheel op tafel, zodat je aan z’n ogen kunt zien of ie vers is. Het melkschandaal maakte extra alert, nu is er volgens haar veel belangstelling voor organic food. En natuurlijk eten we altijd met stokjes, gelukkig heb ik dit goed onder de knie! Eten = vrienden maken. Eenmaal vrienden, wordt je in China opgenomen in de grote familie-vriendenketen. In Nederland, zo vertelt vriendin Qiu Li me, werkt dit ook wel, alleen is de keten vaak wat korter…. In mijn tijd in China heb ik al etend zowel Chinese als Nederlandse vrienden gemaakt.

Behoud van de 1 miljoen Earth Hour-supporters is voor WNF-China nu topprioriteit. Super goed om samen na te denken over de begrippen “acquire” en “ retain”, oftewel werven en behouden van je nieuwe friends!

Wederkerigheid vinden Chinezen belangrijk. Al kan dat zijn in een groter, spiritueel geheel. Mr Zhou maakt een lange dag voor me vrij, bv omdat hij veel gastvrijheid ervaren heeft op al zijn reizen. En omdat we gezamenlijke vrienden hebben.

Toch breng ik hem aan het eind van de dag in verlegenheid als ik hem een cadeau uit Nederland geef. Hij heeft geen cadeau voor mij! De volgende dag ligt er meteen een sandstone-schilderijtje voor mij klaar van hem in het hotel. Heel erg mooi & persoonlijk. Friendraising in de praktijk!